معرفی رشته علوم انسانی ورزش /تربیت بدنی
علوم انسانی ورزش یک رشته میان رشته‌ای می‌باشد که از علوم مختلف برای تقویت و تربیت جسم و روان انسان استفاده می‌کند. بخشی از دروس این رشته شامل علوم تربیتی است تا دانشجوی این رشته با تنش و واکنش انسان‌ها آشنا شود و بتواند به عنوان یک مربی با ورزشکاران یا دانش آموزان به درستی برخورد کند و علاوه بر آن، علوم ورزشی را به صورت علمی و عملی آموزش می‌بیند تا بتواند در رشته‌های مختلف ورزشی مهارت داشته باشد و همچنین توانایی تحقیق در علوم ورزشی را به دست بیاورد. دروس این دوره دانشگاهی عمدتا جنبه نظری و عملی دارد.
توانایی‌ها و مهارت‌های لازم:
دانشجوی این رشته باید از کودکی ورزشکار باشد. چون یکسری از مهارت‌های پایه ای را مثل ژیمناستیک و یا دومیدانی که نیاز به هماهنگی کامل عصب و عضله دارد، نمی‌توان در بزرگسالی فراگرفت. در ضمن افرادی که از کودکی اهل ورزش هستند، انگیزه ی بیشتری برای فراگیری مطالب علمی و عملی از خود نشان می‌دهند. گفتنی است که قد آقایان داوطلب رشته تربیت بدنی باید حداقل ۱۶۵ سانتی متر و خانم‌ها ۱۵۸ سانتی متر باشد (قهرمانان تیم ملی از شرط یاد شده مستثنی هستند) و حداقل دید چشم آنها باید باشد. گفتنی است که این رشته بصورت نیمه متمرکز دانشجو می‌گیرد. یعنی در یک آزمون عملی مهارت، آمادگی و توانایی جسمی دانشجویان سنجیده می‌شود.
مقاطع بالاتر از کارشناسی:
فارغ‌التحصیلان روانشناسی می‌توانند در گرایش‌های زیر در مقطع کارشناسی ارشد به ادامه تحصیل بپردازند.
روانشناسی ورزشی، فیزیولوژی ورزشی (با ۵ گرایش)، بیومکانیک ورزشی، رفتار حرکتی (با ۳ گرایش)، آسیب شناسی و حرکات اصلاحی (با ۲ گرایش)، مدیریت ورزشی (با ۶ گرایش(
موقعیت شغلی در ایران:
فارغ التحصیل این رشته می‌تواند به عنوان مربی و مسئول ورزش در وزارتخانه‌ها و بعضی از وزارتخانه‌ها که بخش تربیت بدنی دارند، فعالیت کند. به عنوان مربی در باشگاه‌های ورزشی آزاد فعالیت کند و یا به عنوان مربی، کارشناس یا مربی بدنسازی جذب سازمان تربیت بدنی شود. همچنین می‌تواند در ساخت وسایل و البسه ورزشی مشاور یک طراح باشد.
بازار کار :
وقتی صحبت از رشته روانشناسی می‌شود، همه فکر می‌کنند روانشناس کسی است که مردم را تجزیه‌وتحلیل می‌کند. تفاوت قائل‌نشدن میان روانشناسی و روان‌پزشکی از سوی عوام، نکته‌ی دیگری است که در اثر معرفی‌نشدن رشته روانشناسی به‌وجود آمده است. پس اجازه بدهید در همین ابتدای بحث، کار را یک‌سره کنیم: روانشناسی به‌معنای مطالعه‌ی افراد، رفتارهایشان، اعمال، افکار، تعاملات و واکنش‌های آنهاست. از سوی دیگر روان‌پزشکی به‌معنای مطالعه، تشخیص، مدیریت و پیشگیری از اختلالات روانی است. روان‌پزشکان در حقیقت پزشکان متخصص هستند.